Landgoed Het Lankheet

Heb je zin om lekker de natuur in te gaan, dan is een wandeling of fietstocht naar Landgoed Het Lankheet een goede tip. Vanaf het recreatiepark is het tien minuten lopen, op de fiets ben je er in drie minuten. Het ligt “om de hoek”.

Het is zeker de moeite waard om dit Landgoed te bezoeken. Het heeft een rijke historie. Al in 1188 zijn er gegevens op schrift gesteld over dit gebied. In dat jaar liet graaf Hendrik van Dalen zijn bezittingen op papier zetten, waaronder ook het landgoed. Door de jaren heen is het in bezit geweest van verschillende grafen en baronnen. Uiteindelijk is het in bezit gekomen van Gerrit Jan van Heek sr. Nog steeds is het in bezit van de nazaten van deze man. De familie van Heek is in Twente een bekende naam. Ze hebben in de tijd van de textielindustrie een belangrijke rol gespeeld.

Het landschap

Het Landgoed is ongeveer 600 ha groot, het bestaat voornamelijk uit naaldbossen, heide, hoogveen en vennen. Het landschap heeft een “rug”, deze is gevormd tijdens de voorlaatste ijstijd. Aan de noordkant van de rug stroomt het water af op de Buurserbeek, aan de zuidkant op de Berkel.

Vloeiweiden

Een vloeiweiden is grasland dat regelmatig bevloeid wordt met wat uit de Buurserbeek en de Berkel. Het grasland wordt daardoor oppervlakkig geïnfiltreerd. Dit gebeurd met opzet. Door de eeuwen heen hebben mensen technieken bedacht om dit te laten gebeuren. Ze hadden en hebben als doel het land vruchtbaar te maken of om het water te filteren.

De vloeiweiden in dit gebied gaan terug tot in de middeleeuwen met als doel het land te bemesten met het water dat rijk was aan kalk en mineralen. Door het bevloeien kon in de winter de graszode vorstvrij gehouden worden, met als voordeel dat het gras alweer vroeg in het voorjaar kom groeien.

Nog een voordeel van het bevloeien is dat het ongedierten weghoud, zoals ritnaalden en engerlingen. Ook mollen blijven hier weg, wat gunstig is voor de draagkracht van de grond.

In de zomermaanden werd dit bevloeiingssysteem gebruikt om het land te irrigeren, zo werd het tekort aan neerslag gecompenseerd. Door dit geweldige systeem konden de boeren wel drie keer in het jaar oogsten. En dat is net zo vaak als de boeren van tegenwoorden, maar nu hebben we allerlei moderne technieken.

In het filmpje hieronder kun je mooi zien hoe het werkt.

Vloeiweiden tegenwoordig

Sinds 1999 is er fase bewijs gewerkt aan een herstel van de vloeiweiden op Het Lankheet. Dit had twee doelen. Aan de ene kant om verdrogingsbestrijding, natuurherstel en waterberging te realiseren, aan de andere kant om het historisch erfgoed te behouden en het te tonen voor wandelaars om er van te genieten.

Het water uit de Buurserbeek wordt nu in rietbekkens gefilterd. Het water loopt dan via het landgoed schoon weer terug de Buurserbeek in. Hierdoor krijgen de hooilanden weer de kans om terug te groeien naar een bloemrijk landschap.

Tot slot

Zoals je hebt kunnen lezen is dit gebied vl geschiedenis. Het is zeer de moeite waard om daar te genieten van de natuur. Hoe geweldig is het idee dat je in een gebied loopt dat al zo oud is!

Als u geïnteresseerd bent in een wandeling onder begeleiding, dan kun je je aansluiten op elke eerste zaterdag van de maand om 10:00 uur. Dit is op het Veldwerkcentrum van het landgoed. Dit is te vinden aan de Lankheterweg 6. De wandeling duurt ongeveer twee uur, het is verstandig om laarzen mee te nemen. U hoeft zich niet van te voren op te geven.

Een stukje geschiedenis van Haaksbergen

Haaksbergen is een van de oudste dorpen in Twente. Het dorp bestaat al ruim 800 jaar. Langs de Buurserbeek, die er al zo’n 1400 jaar stroomt, vestigden zich een aantal boeren. Het werd een kleine nederzetting. De boeren leefden van de opbrengst van hun akkers.

oorsprong van Haaksbergen

De naam…

De naam Haaksbergen komt van Hockesberghe. Er zijn natuurlijk geen bergen te vinden in de omgeving. In de tijd dat de boeren door betere gereedschappen hun landen konden vergrootten, kregen die erfnamen de achtervoegsel “-borg”. Hier ligt de oorsprong van de naam. Daarnaast voelden de boeren zich ook geborgen op hun wat hoger gelegen landerijen in tijden van hoogwater.

eerste boerderij

De naam Hockesberghe is voor het eerst genoemd in het jaar 1188. De naam is terug te vinden op een goederen- en inkomstenlijst van de Duitse graaf Hendrik van Dalen, Heer van Diepenheim. Daar wordt de parochie Hockesberghe genoemd. Dit zou de plaats kunnen zijn waar men toen koren of vlas opbergden. In het Duits heet dat “hocke”. In het Nederlands zou dat weer kunnen samenhangen met “hurken”; een verlaging. Haaksbergen ligt tussen twee verhogingen, namelijk de Honesch en Zienesch. De naam Hockesberghe veranderde door de tijd via Huckesberghe en Haexbergen tot Haaksbergen.

Dit zou een plaats kunnen zijn voor het opbergen van garven koren of vlas, in het Duits: Hocke. In het Nederlands zou dit kunnen samenhangen met “hurken”, een verlaging. Haaksbergen zou dan een laagte zijn tussen de twee verhogingen Honesch en Zienesch. Hockesberghe ontwikkelde zich in het spraakgebruik via Huckesberghe en Haexbergen tot Haaksbergen.

De groei van Haaksbergen

kaart Haaksbergen

Rond 800 na Chr. ontstond een plek waar de Heren van Ahaus hun pacht van de erven werd verzameld en opgeslagen. Dit noemde men een hof. Deze plek werd een nederzetting. Omstreeks het jaar 1000 kreeg het een eerste houten kerk. Rondom de kerk ontstond al snel bebouwing. Omdat deze bebouwing gevoelig lag ten opzichte van de Buurserbeek, werd in 1400 besloten deze om te leiden en aan te sluiten op de Schipbeek. Zo ontstond er ook een verbinding tussen Duitsland en de IJssel bij Deventer.

Stukje bij beetje groeit Haaksbergen steeds groter. Bij de volkstelling in 1795 leefden er 1343 mensen in Haaksbergen. Honderd jaar later waren het er 1493. Op 16 augustus 1851 was er een grote dorpsbrand. In die tijd is de bevolking zelfs met 200 mensen afgenomen.

Na de industriële revolutie

Zoals bijna overal had de industriële revolutie erg veel invloed op de groei van de bevolking. Zo ook in Haaksbergen. In 1862 kwam er een textielfabriek. Hier voor werd er een spoorweg aangelegd in 1884. Vanaf dat moment groeit het dorp aanzienlijk. In 1930 inde bevolking met ongeveer 2000 inwoners bijna verdubbeld ten opzichte van 1859! Deze stijging is niet meer opgehouden, tegenwoordig telt Haaksbergen maar liefst ca. 20.000 inwoners.

Interessante links:

Van Haaksbergen naar Hongarije

Terwijl gasten heerlijk in Haaksbergen van de stacaravan en de omgeving genieten, dromen wij over Hongarije. Daar hadden we graag willen zijn dit tijdstip van het jaar. Helaas gooit corona roet in het eten, dus blijft het bij dromen. Het leuke is dat de rust, ruimte en het groen waar we zo van houden in Hongarije, ook hier in Haaksbergen te vinden is. 

pruimenboom, fruit in Haaksbergen

Rond deze tijd van het jaar zie je overal waar je kijkt de knopjes in de bomen die uit beginnen te komen. Er is dan al te zien welke bomen weer fruit zullen gaan leveren in de zomer. We hebben appelbomen, perenbomen en veel pruimenbomen die kleine pruimpjes geven, elk jaar weer een verassing.

Ons huis in Hongarije

Ondanks dat we altijd erg genieten in Hongarije, moet er ook geklust worden. Over een jaar of vier willen we ons hier gaan vestigen. Op dit moment is het grote huis waar wij in de toekomst gaan wonen nog een bouwval. In Nederland zou er een rood/wit lint omheen getrokken zijn. Hier kan het allemaal. Vloeren storten, ramen erin zetten, noem maar op. Geen uitdaging te groot. We maken al plannen voor de klussen die we komende zomer gaan oppakken.

ruimte voor camping, zoals in Haaksbergen

Onze droom? Een kleine camping achter op het veld. Een aantal caravans die gehuurd kunnen worden. Plek voor mensen die zelf met een caravan of camper komen. En een huis voor de verhuur. Op die manier hopen we onze inkomen te vergaren. Daarbij hopen we op veel gezelligheid van de gasten die zullen komen. We laten dan graag zien hoe mooi Hongarije is. De natuur is overweldigend puur. Samen goulash koken op het open vuur, zoals de Hongaren graag doen. En natuurlijk rond het vuur zitten met een glaasje palinka erbij.

lekker koken op het vuur

Natuurlijk. zullen we regelmatig terugkomen in Nederland. Waar je ons dan kunt vinden? Natuurlijk in Haaksbergen! Van de ene heerlijke groene plek, naar de andere. En zolang corona ons dwars ligt, gaan we ook eerst hier genieten van de prachtige natuur die Haaksbergen en omgeving te bieden heeft. Een vuurtje in de vuurkorf, en dat glaasje palinka smaakt hier ook erg goed. 

vuurtje stoken

Fietsen in de buurt

Het moment voor ons om op de fiets te stappen om de buurt te verkennen, is vroeg in de ochtend. De zon komt net op. De dauw nog boven de grond hangt, de eerste vogels heel voorzichtig beginnen te fluiten en we verder de stilte kunnen horen. Dat is pas genieten

het Haaksbergerveen in de buurt

We fietsen de bebouwde kom van Haaksbergen uit, eerst nog een stuk over het asfalt, langs de Klaashuisstraat en de Onlandweg. Om daarna onverhard verder te fietsen door het Haaksbergerveen. Dit prachtige natuurgebied maakt deel uit van de restanten van een uitgestrekt hoogveengebied in de grensstreek tussen Nederland en Duitsland. Een paar jaar geleden stond het Haaskbergerveen in de top drie van stilste plekken in Nederland. Zeker in deze vroege ochtend snappen wij precies waarom. Het is er prachtig wandelen of, zoals wij nu doen, met onze mountainbike er doorheen. 

Wat is er te zien…

Ganzen zijn er veelvuldig te vinden, vooral op de vele waterplassen die het veen rijk is. Ze gaan er rustig hun gang. 

fazant

Vanochtend treffen we ook een fazantmannetje aan. Wat een prachtige kleuren, hij straalt aan alle kanten. Het kan niet anders, of er moet een vrouwtje in de buurt zijn. En inderdaad, een eindje verderop loopt ze. Ze is met haar snavel druk op zoek naar eten en lijkt niet erg onder de indruk te zijn van dat mannetje dat haar het hof probeert te maken. 

het kommiezenpad in de buut

We fietsen inmiddels tussen Buurse en Lünten, pal langs de landsgrens, nog net aan Nederlandse kant. Over het Kommiezenpad. Lang geleden waren kommiezen tolbeambten en op deze plek ook een vorm van douane. Zij probeerden langs dit pad smokkelaars te betrappen. 

vosje

Zo’n dertig meter voor ons zien we iets voorbij schieten. Was dat nou een hond? We zien nog iets bewegen; een prachtige vos wandelt in alle rust over het pad, vanuit Duitsland, zo Nederland in. Hij houdt even stil, kijkt ons een paar seconden aan en loopt dan rustig verder, achter zijn maatje aan die verder in het bos op hem staat te wachten. We zijn er stil van, wat een prachtige beestjes. 

Nadat we via het Buurserzand onze route naar huis vervolgen, besluiten we om toch nog even een kopje koffie te drinken bij de stacaravan op t’Stien. We puffen even uit en glimlachten. De kommiezen bestaan al lang niet meer, voor deze vossen grenzen evenmin.

interessante links

Elke dag vakantie…

woonkamer stacaravan

Het was een feestje om met de inrichting bezig te zijn en van de stacaravans een heerlijk mini-huisje te maken en vakantie-proof. En van alle gemakken te voorzien. Winkelen op afspraak, click and collect en online bestellingen. Alle mogelijkheden zijn uit de kast gehaald om het beddengoed, keukengerei, gezellige kussentjes, leuke lampjes, handige tv, tuinmeubilair en planten voor buiten en op het terras te regelen. 

Voordat de eerste gasten hun intrek zouden nemen in onze stacaravans was ik eigenlijk zelf heel nieuwsgierig of “ons huisje” een echte vakantie- feel zou geven. En die wifi: werkt dat nu echt goed? 

Ik besloot mijn kantoor voor een paar dagen te verplaatsen naar dit mooie plekje op ’t Stien ’n Boer. 

Tot voor een jaar geleden zagen mijn werkdagen er ongeveer zo uit: 

file naar het werk

De wekker gaat om half zeven, ik spring onder de douche, ontbijt, maak de lunch klaar en zeg mijn man en kinderen om half acht gedag. Ik ga op weg naar mijn kantoor, op ruim een uur rijden van huis. Ai, halverwege stuit ik op een file; dat uur, dat red ik niet helaas. Op kantoor aangekomen spreek ik eerst twee klanten alvorens ik opnieuw in de auto stap, op weg naar een vergadering in een buurgemeente, reistijd een kwartier.

In de auto eet ik snel mijn broodje op. Daarna rijd ik naar een school waar ik een paar afspraken heb en aansluitend rijd ik naar de sporthal in het dorp om daar met een collega een training weerbaarheid te geven aan kinderen. Heerlijk. Om half zes stap ik weer in mijn autootje en stuit ik helaas toch nog op een staartje file. Om zeven uur ben ik thuis en staat het eten voor mij klaar, met liefde bereid door mijn schatten. 

Dan mijn werkdag in de stacaravan op ‘t Stien ’n Boer: 

vakantie op Stien

De wekker gaat om half acht. Ik spring onder de douche en ontbijt met het gezin. Pak mijn tas in en naast mijn laptop, neem ik wat spullen mee voor de lunch. Ik stap op mijn fiets en een kwartier later kom ik aan bij de stacaravan. Het zonnetje schijnt en de vogels kwetteren of hun leven ervan afhangt. Ik zet een kopje koffie en ik heb nog even tijd om op het terras te zitten, voordat ik ga inloggen voor een werkoverleg. Mijn collega’s zijn super nieuwsgierig en met de laptop voor me, maak ik een rondje door de stacaravan en buiten, over het terras. “Die vogels, wauw!” “Wat groen!” “Wat een zalige plek!” “Volgende week daar werkoverleg houden?” Het zijn een paar van de reacties van mijn collega’s. 

Via Teams en telefoon spreek ik meerdere klanten en tussendoor neem ik de tijd om mijn lunch te maken en even een rondje te lopen over de camping. Een eindje verderop is een man druk bezig zijn stacaravan te schuren en te lakken. We raken even aan de praat en concluderen beide dat we het getroffen hebben met zo’n mooie en rustgevende plek hier. 

Een werkdag die voelt als een kleine vakantie. Vakantie vieren op ‘t Stien, met misschien af en toe een werkdag er tussendoor; op deze plek gaat dat heel goed samen. En de wifi, die werkt perfect!

chillen op je werk. Net vakantie

Interessante links

Dieren bij Stien te zien

Van af de eerste keer dat we bij Stien ’n Boer waren, hebben we dieren gezien die je niet elke dag tegen komt. Het begon toen we voor het eerst tussen de bomen stonden wat nu onze plek is geworden. Een brutaal roodborstje vloot ons toe. Het zat redelijk dichtbij en zat met z’n kraaloogjes alles goed te bekijken.

dieren eekhoorn

Toen we een rondje over de camping gingen maken om de informatie te die we hadden gekregen te laten bezinken, zagen we een eekhoorntje over het pad heen scheuren, richting de bomen. Nog geen twintig meter verder, nog een!

Het kon niet anders: dit waren toch duidelijke tekenen. Hier konden we geen “nee” meer op zeggen.

Gelukkig is het daarbij niet gebleven. Elke keer dat we er zijn, zien we wel iets bijzonders. Het lijkt erop of we een snelweg voor eekhoorntjes langs onze stacaravan hebben lopen. Over het hek zien we dagelijks die prachtige beestjes voorbij komen. Een heel donker bruine en een die lichter is van kleur.

specht

Naast de eekhoorns, zijn er nog meer dieren natuurlijk. Zo hoor je erg veel vogels. Nu ben ik (nog) niet zo’n kenner. Maar de specht had ik wel gehoord. En jawel, tijdens een wandeling kwamen we hem tegen. De bonte specht, druk bezig met het hakken in de boom.

Toen we later terug liepen naar de caravan, zagen we een fazant rustig het pad oversteken.

fazant dieren

Hoe geweldig is het! Midden in het groen, midden in de natuur. Het recreatiepark is prachtig gelegen, daarbij hebben wij weer de mooiste plekjes op het park. Vlak naast de snelweg voor de eekhoorntjes…

Interessante links…

Oost, west….

Dit spreekwoord kennen we natuurlijk allemaal. Ook zijn wij erachter gekomen dat het een waarheid als een koe is: thuis is het zo slecht nog niet…

flamenco

Het stond al een tijdje op ons lijstje: Rondreizen door Andalusië. Vliegen naar Malaga, met een gehuurd autootje op weg naar Granada; eindelijk het Alhambra met eigen ogen bewonderen. Om daarna via de wonderschone Mezquita in Cordoba, onszelf onder te dompelen in het levendige Sevilla. Genieten van Flamencodanseressen en zalig eten en drinken. De tickets waren geboekt, snel nog even sneakers en fleurige shirtjes gekocht, de koffer was gepakt. Spain: here we come!

Toen kwam de eerste lockdown. Die allereerste lockdown. De wereld stond op zijn kop. Corona hield de wereld in de greep en veel meer dan dat wisten we nog niet. Wat we wel wisten is dat de reis niet door kon gaan. Jammer, maar in al die onzekerheid is thuis toch de veiligste haven. Thuis in Haaksbergen.

Wat een veranderingen. Werken vanuit huis, achter de laptop. Een vergadering via Teams hier, een online les aan dertig studenten daar en ook nog een telefoongesprek van een uur met een klant. Van twee uur per dag reistijd per auto, naar twee minuten per dag reistijd van bed naar bureau, naar bank.  

wandel en fiets routes

Ook maakten we tijd voor flinke wandelingen tussen de middag. Dit smaakte naar meer. Mountainbike nummer een stond al in de schuur; nummer twee werd aangeschaft en tijdens onze ritten, ontvouwde zich een wonderschoon landschap voor onze ogen. (daar over in latere blogs meer). “Wonen we hier nu al negen jaar?” We weten dat we in een mooie streek wonen, maar we hebben nog nooit de tijd genomen ons er echt in te verdiepen. Focus op gezin en werk. En vakanties: “die boek je altijd over de grens”. Tot nu.

Thuis best….

thuis in Twente

Op een van onze ritten, viel ons oog op een bord bij camping ‘t Stien ’n Boer: “Chalets te koop”. We zijn een kijkje gaan nemen en van het een kwam het ander. In de blog “Ons avontuur met de caravans” is te lezen hoe dat avontuur zich heeft ontvouwd. 

Nu hebben we een waar vakantieparadijsje, bij ons om de hoek. Heerlijk om af en toe zelf te vertoeven, maar nog heerlijker om te delen met andere mensen die willen genieten van een vakantie in deze prachtige streek.

Andalusië staat nog steeds op ons lijstje; Twente nu ook!

Ons avontuur met de caravan…

Toen we eind vorig jaar op de plek stonden waar nu onze stacaravan staat, stonden er alleen maar bomen en struiken. We besloten dit avontuur aan te gaan. Er is veel gebeurd in de afgelopen maanden. Een ware metamorfose.

De bomen zijn gerooid en er is een heel gebied vrij gemaakt. Geulen zijn gegraven voor het aanleggen van gas, water, licht en de riolering. Eind december was het zo ver, toen werd de caravan gebracht. Wat een happening! Half Haaksbergen lag qua verkeer plat. Geweldig om te zien hoe behendig die mannen zijn. Met het grootste gemak manoeuvreren ze de caravan op de plek.

Nu was het wachten op het isolatiemateriaal. Mede door de corona perikelen duurde dat langer dan verwacht. Wel jammer, onze handen jeukten! We wilden graag met het bouwen van de vlonders gaan beginnen om het klaar te maken voor het seizoen begint.

Half maart was het eindelijk zo ver. Op een regenachtige zaterdag kwamen vier man sterk het isolatiemateriaal bevestigen rondom beide caravans. De volgende dag zijn we meteen begonnen met het leggen van de balken voor de vlonders.

Drie weken lang zijn we er heel druk mee geweest. Elk weekend en ook doordeweeks wanneer het mogelijk was, waren we daar te vinden. De hulptroepen waren ingeschakeld en met de dag werd het mooier. Voor april moest het af zijn, want dan begint het seizoen weer. Dan mogen er geen grote klussen meer gedaan worden. En dat is gelukt!

Tot slot hebben we het gezellig gemaakt met wat bloemen en planten. Een fijne zitplek op het terras: het mooie weer mag komen!

Interessante links

Samen genieten

In het schitterende Haaksbergen, gelegen in Zuid-Oost Twente is het  goed toeven. Prachtige natuur, om de rust op te zoeken of juist actief te zijn. Haaksbergen ligt op enkele kilometers van de Duitse grens en de steden Enschede, Hengelo en Oldenzaal. Bent u op zoek naar een plek voor een heerlijke vakantie of een paar ontspannen dagen ertussenuit, dan bent u hier aan het goede adres. Midden in het groen, in het buitengebied van Haaksbergen en op een mooie bungalowpark, heeft u de mogelijkheid om deze ruime stacaravan te huren.